29 September 2020
Deze dagen denk
ik veel aan de gesprekken met mijn grootvader Leunis de Jonge. Hoewel wonende
in New York was ik zeer geregeld in Roosendaal om mijn moeder te bezoeken en
als vast ritueel even naar Vrouwemadestraat 15, de Vermaai! Opa gezeteld in
zijn vaste stoel, kostuum met geruit overhemd en soms een stropdas. Geen
geslaagde kombinatie maar daar zat hij dan. Mijn plaats was op een rechte stoel
aan de tafel met een immens dik tafelkleed. Een beetje hiërarchie moest er
zijn. Hij was een man die ook op latere leeftijd goed wist wat er gaande was in
binnen – en buitenland. Zijn informatie bronnen waren de krant, af en toe
televisie: Nederland 1 en 2, maar vooral radio. G.B.J. Hilterman was een begrip
in zijn huiskamer hoewel hij het zelden met hem eens was veroorzaakt door zijn
sterke linkse opinie.
Terugdenkend aan
die jaren concludeer ik dat dit echt goede en fijne gesprekken waren, ik voelde
dat hij trots op mij was van recalcitrant jongetje tot op jonge leeftijd een
top-functie in NYC. Veel familie leden vonden Opa een lastige en vaak
mopperende man, praten over koetjes en kalfjes was niet zijn ding, even op de
grond gaan zitten en met kleinkinderen spelen paste niet bij hem, dat vond hij maar
niets. Ik kan dat zware en soms zwarte humeur wel verklaren door zijn zeer
problematische verleden, maar dat wordt een ander verhaal. Wat mij nog steeds
bijstaat was o.a. de inhoud van de gesprekken, over o.a. de economie, handel en
valuta’s, politiek en nog een paar andere onderwerpen…maar niet veel meer. Sport
en amusement had niet zijn interesse. Hij luisterde en kon goed debatteren, hij
was erg gespitst op het onrecht in de wereld, “de kleine man” en het geringe perspectief
dat er volgens hem was voor deze groepen.
Als je kijkt wat
er nu gebeurt, in Nederland, Europe, de Verenigde Staten dat zou hij en mensen
van deze generatie nooit kunnen bevatten. Met name thema’s als rassendiscriminatie,
de algemene opkomst van extreem rechts gekoppeld aan de opmars van uiterst
gevaarlijke politieke leiders zoals we die ervaren in de Verenigde Staten en Brazilië,
landen waar ik gewoond heb en diepe sympathie voor heb, of beter gezegd had. En
er zijn andere landen die mij zorgen maakt zoals Hongarije, Turkije, Rusland
maar ook China. De generaties voor ons konden niet voorstellen wat er nu aan de
hand is in de wereld, het zou ook direct beelden en referenties oproepen naar
de Tweede Wereldoorlog, en die hadden ze juist fysiek overleefd! Hoe kan dit
toch gebeuren, zijn mensen zo blind en helemaal gek geworden, dat zou hij
denken en zeggen. Vergeet niet de wereld was toen nog niet digitaal verbonden!
Voor mij blijft de reflectie naar mijn grootvader altijd relevant en ik denk om de volgende redenen, het ontbreken van een vader die mij had kunnen onderwijzen op “de wereld”, Opa had een erg goede band met mijn vader Jan, maar ook het feit dat Opa Leunis een bijzonder interessant man was maar nooit echt een warm “Opa” gevoel heeft kunnen geven en als laatste omdat ik nu zelf een “Opa” rol probeer in te vullen voor Margot en de vandaag in London geboren Frederik Harry Dubois!
Mijn aspiratie voor de invulling van de Opa rol is een combinatie van beide waar het “Warme Opa” gevoel de absolute prioriteit is. Mijn favoriete zinnen van Margot zijn” Silly Opa” and “Wait, wait for me Opa, you'r too fast”, in het bijzonder de laatste want dat gaat natuurlijk niet zo lang meer duren.
No comments:
Post a Comment