Thursday, April 24, 2025

Afscheid, “Partir c'est mourir un peu'” of afscheid nemen is moeilijk!

In de winter en het voorjaar van 2025 bevonden wij ons in Den Haag. Om afwisseling te brengen in ons gebruik van platforms zoals Netflix, Amazon Prime en HBO-Max, namen we een tijdelijk abonnement op Pathé Cinema. Zo konden we zelf de bioscoopervaring opdoen, slechts vijf minuten lopen van de Nieuwe Uitleg. De bioscoop op het Buitenhof is prachtig gelegen in een goed onderhouden "klassiek" pand en straalt een statige sfeer uit bij binnenkomst.

Wat hebben we zoal gezien, A Complete Unknown (ik zelfs 2 keer) een boeiende bio-pic over de begin jaren van Bob Dylan, dus natuurlijk met Woody Guthry, Pete Seeger, Joan Baez en Johny Cash. Een werkelijk schitterende hoofdrol voor Timothee Chalamet, maar ook Ed Norton als Pete, Monica Barbaro een heel goede Joan en Ellie Fanning als Suzy Rotolo. Dylan blijft voor mij een status aparte houden, heb er reeds een aantal malen over geschreven, ben in het bezit van zeker een tiental boeken, maar durf mij nog steeds geen Dylanologist te noemen. Deze man is zo uniek , boeiend en ondoorgrondelijk, en dat op zich blijft mooi! In een eerdere blog-post heb ik geschreven over A Complete Unknown.

Coastal de 2024 concert tour aan de US Westkust van Neil Young, werd slechts op een dag, nml 17 April 2025 vertoond. Het is een intiem portret gemaakt door Neil’s partner Daryl Hannah. Ik vond het erg mooi, maar ik ben dan ook een echte liefhebber van Neil en CSNY. Mijn allereerste elpee was “Everybody Knows this is Nowhere”. Je moet iets met Neil hebben, anders zeg ik, kijk een leuke Netflix serie! Deze film geeft toch een bijzondere en intieme kijk op Neil, zijn gevoel voor details, droge humor, en ook zijn beetje bonkige manier van bewegen. Veel aandacht voor “Love Earth”.

The Last Showgirl met Pamela Anderson. Een verhaal over afscheid moeten nemen zonder het te realiseren in een beetje trieste setting. Zelfs Shelly Gardner ’s (Pamela) dochter vind het maar niets wat ze doet. Zelf heb ik identieke gevoelens gezien bij mensen, b.v. ex-collega’s of vrienden die een beroep gedwongen moeten beëindigen of vanwege het bereiken van de pensioen leeftijd, of omdat er voor de professie geen vraag meer is, en dat kan een zeer pijnlijke ervaring zijn. Dat is ontkenning en blijft bij veel mensen heel lang door dreunen.

Niet in de bios maar ook heel dichtbij huis in de Koninklijke Schouwburg een schitterende avond met Freek de Jonge's De Zeeuwse Jaren. De actualiteit wordt op een Freekse wijze weergeven: Jonnie Boer, overlijden van Paus Franciscus, burn-out Pieter Omtzigt, Ukraine, Trump, en daarnaast de liefde voor zijn vader, en natuurlijk zijn vrouw tevens steun, toeverlaat en geweten Hella. Wij zijn toch een beetje opgegroeid met Neerlands Hoop in Bange Dagen en de anekdotes over Bram Vermeulen zijn hartverwarmend. Hella was souffleur maar had vrijwel niets te doen deze avond en dat zegt iets over Freek. 

Bob is nu 83 jaar geeft nog vrijwel iedere avond optredens van de “Rough and Rowdy Ways” world wide tour, Neil is 79 en is juist weer een wereldwijde tournee gestart, Freek is 80 jaar, heeft de Zeeuwse Jaren afgerond, gaat anderhalf jaar schrijven aan zijn memories #4 en daarna weer op de bühne? Pamela Anderson is een jonkie van 57 jaar, geen idee wat zij verder gaat ondernemen, wel dat het beroep van een Vegas Showgirl vrijwel definitief verloren lijkt te gaan.



Leeftijd is maar een kwestie van mindset. Het ervaren van deze evenementen maakt wat los bij mij: het is genieten, weer nieuwe dingen ontdekken, maar ook tempus fugit, wees bewust van wat er in je leven omgaat en probeer met volle teugen te ervaren en genieten. Met De Zeeuwse Jaren, memoires 3 in de handbagage en met het door Connie Stuart gezongen prachtige “Wat voor weer zou het zijn in Den Haag” neuriënd in mijn hoofd vertrek ik morgen naar het zonnige zuiden van la douce France, niet naar Menton maar naar Villars. De terugreisdatum staat al vast, het is slechts een Au Revoir!




No comments: