Eddy Merckx start ook niet met een lekke band!

Sinds mijn achtste ben ik Ajacied. Ik heb de gloriedagen meegemaakt, maar ook de nodige stevige dips. Ajax stond altijd voor een ambitie om te winnen met mooi en attractief voetbal. Meestal gebeurde dat met een selectie van 16-18 spelers, waarvan er zo’n 13 wekelijks speelden. Destijds waren er ook al behoorlijk wat wedstrijden in een seizoen, en veel spelers hadden daarnaast een internationale agenda.

Na drie dramatische jaren voor Ajax, zowel op het veld als in de bestuurskamer, moest het roer om. Er werd gekozen voor een jonge trainer van 35 jaar, een Italiaan met bescheiden prestaties bij OGC Nice, maar wél een man met een visie en een flinke dosis psychologie in zijn aanpak van het team en het spel. Zijn focus ligt op de fitheid van een brede selectie, wat begrijpelijk is, maar dit heeft geleid tot een constante stroom van wissels. Soms word ik daar gek van. Hoe moeten de spelers zich voelen bij al dat gerouleer? Denk bijvoorbeeld aan Brobbey en Weghorst. Standaard, zo rond de 72e minuut, verschijnt de vierde official met het wisselbord.

Bij Ajax-Almere City startte Wout Weghorst. Geen Godenzoon, maar hij verdient zeker krediet voor zijn tomeloze inzet en het feit dat hij regelmatig een doelpuntje meepikt. Maar dan, na 20 minuten, moet Wout zijn knalroze schoenen verruilen voor felgele kicksen! Dan denk ik: hoe is dat mogelijk? Een profvoetballer die tijdens de warming-up van 25 minuten het veld test, zijn kleding en schoenen controleert, en de bal meerdere keren aanraakt, zou toch klaar moeten zijn? Of, was dit een verzoek van zijn schoensponsor? Ik vraag me overigens wel eens af hoe Rinus Israël of Willem van Hanegem zouden omgaan tegen een speler met enorm opvallend gekleurde voetbalschoenen, door midden of zo?

Dit voorval doet me denken aan een persoonlijk moment in 1974. Samen met mijn teamgenoot Stoffel maakte ik een “transfer” van vv Alliance naar stadgenoot RBC. Op een mooie dag in augustus maakten we ons debuut in het eerste elftal tijdens een officiële oefenwedstrijd in stadion De Luiten. We stonden beiden in de basis. Maar na slechts vier minuten ging Stoffel zitten om zijn schoenveters opnieuw vast te strikken. Gebrom in de dug-out. Trainer Kees Vermunt, drievoudig amateurkampioen van Nederland, brulde naar Stoffel, die prompt werd gewisseld. Het stoom kwam uit Stoffel's oren. Hij vroeg kwaad waarom hij gewisseld werd na nog geen vijf minuten. Het antwoord van Kees was legendarisch: “Eddy Merckx start ook niet met een lekke band.”

De moraal van dit verhaal: wissels vereisen een doordachte aanpak en materiaal wissels dat kan helemaal niet. De voorbereiding moet perfect zijn.